حجاب و چرایی آن
«وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْيَضْرِبْنَ بخُِمُرِهِنَّ عَلىَ جُيُوبهِِ»
«و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است ، آشکار کنند و [اطراف] روسری های خود را بر سینه خود افکنند
[تا گردن و سینه با آن پوشانده شود]»
حجاب در لغت به معنای پرده ، حجاب و پنهان کردن است و در اصطلاح « پنهان کردن زن خود را از دید مرد بیگانه است ».
آنچه دین اسلام بر زنان لازم دانسته ، همان پوشش است که در متون دینی و در کلام فقیهان ، از آن به ستر ، پوشش ، ساتر و پوشاننده تعبیر شده است .
حجاب و پوشش پیش از اسلام ، در میان برخی از امت ها ـ از جمله ایران باستان و قوم یهود در هند ـ مطرح و از آنچه که در قانون اسلام آمده سختتر بوده است . ( مسأله حجاب/ص12)
این دستور در دین اسلام، حدود سال های چهارم و پنجم هجری تشریع گردیده است .
حجاب، یکی از احکام ضروری اسلام به شمار می رود که در آیات و روایات تأکید بسیار بر آن شده است. حضرت علی علیه السلام می فرمایند : پوشیدگی زن به حالش بهتر است و زیبایی اش را پایدار می سازد . (مستدرک الوسائل/ج14/باب7)
برای پوشش زن دو هدف و فلسفه اساسی وجود دارد : 1 مصونیت زن ، در برابر طمع ورزی های هوس بازان 2 پیشگیری از تحریکات شهوانی و تأمین سلامت و بهداشت جامعه . [سوره احزاب آیه 95]
لذا در زمینه حجاب و پوشش چند نکته باید دانست :
الف) زن باید بدن و زیورآلات و آرایش خود و هر آنچه را که نزد عرف زینت محسوب می شود ، در برابر نامحرم بپوشاند و تنها دست و صورت از آن استثنا شده است .
ب) هر چند دین اسلام نسبت به نوع و رنگ و حتی دوخت لباس تأکید چندانی ندارد و تنها به اصل پوشش تکیه کرده است ولی روشن است که لباس نباید تنگ ، محرک ، نازک ، بدن نما و باعث جلب توجه گردد . از این رو چادر بهترین پوشش به شمار می آید . از این رو جزء مواردی که مشکی بودن مکروه نیست بلکه نشانه وقار و متانت است چادر می باشد که در روایات به آن اشاره شده است .
ج) پرهیز از نرمش در سخن که باعث طمع نامحرم شود و متانت در راه رفتن و استفاده نکردن از کفش هایی که باعث توجه نامحرم می گردد بخشی از حجاب زن را تشکیل می دهد .
د) گرچه پوشش کامل برای مرد واجب نیست ولی نگاه کردن زن به بدن او حرام است . همان گونه که پوشش صورت و دست ها تا مچ بر زن ، واجب نیست ولی نگاه مرد به آن از روی شهوت حرام است .
بد پوششی و نگاه حرام
در روایت آمده است که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : من و فاطمه خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم و دیدیم که حضرت به شدت گریه می کند . علت را سؤال نمودیم ، حضرت فرمودند : شبی که مرا به معراج بردند نمونه هایی از اهل عذاب را به من نشان دادند و گریه من به خاطر آن چیزهایی است که مشاهده کردم از جمله زنانی از امتم را دیدم که در عذاب هستند و سپس به ذکر موارد پرداختند تا رسیدند به اینجا که فرمودند : و رائت امراةً معلقة بشعرها یغلی دماغ رأسها. زنی را دیدم که به موهایش آویزان در آتش است و مغز سرش می جوشد .
سپس به ذکر علت این عذاب پرداختند و در مورد یاد شده فرمودند : «این زنی از امت من بوده که در دنیا موی خودش را از نامحرم نمی پوشاند» (بحارالانوار/ج8/ص309)
گفتنی است که در مورد زنی است که عمداً و از روی آگاهی موهای سرش را به نامحرم نشان بدهد امّا اگر زنی در اثر ندانستن و یا اشتباهاً مویش در معرض دید نامحرم قرار گرفت ، مشمول این روایت نمی باشد . همچنین درباره مردی که عمداً و با آگاهی به سایر بدن زن نگاه کند ، چنانچه بدون توبه بمیرد در روایت وعده عذاب شدید داده شده است .
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده «هر که چشم خود را از حرام پر کند (یعنی به زن نامحرم نگاه مستمر داشته باشد که لذت ببرد نه نگاه گذرا) خداوند در روز قیامت چشم اورا از آتش پر می کند مگر آنکه توبه کند و از عمل خود دست بردارد .
(میزان الحکمه/ج13/ص6323/ح20280
بازدید : 5663
21 تیر 1397 ساعت 09:54 ق.ظ